بی بهانه...

 قلبمــــــ دچار بغض نفس گیـــــر می شود
دیگر ز دستــــــ و پا زدنش سیـــــر می شود

دارد خزان دل سَر از خود رهــــــا شدن
کم کمـــــــــــــــ برای وا شدنش دیـــر می شود

در قحطی هوای تـــــو ای مهربـــان خدای
آبِ روانــــــــــ ز دیده سرازیــــر می شود

خورشید با عتابــــ ز رخ پرده می کشد
ورنه کـــــه از دعای سحر سیــــر می شود؟

این صیدِ دام مرحمتتـــــ در تمام عمر
در حسرتــــــ شکار غمت پیـــــر می شود

اینش سزا نبــود دل بی قرار مَنـــــ
کز هر طلب فراقــــــــــ تو تکثیــــر می شود

بـُغضــــــ شکسته ی نـَفـَسم در حریم صبح
در این تَبـــــــــــــــــِ هوای تو تبخیــر می شود

با هر گنــاه می شکنمـــــــــ نا نمانده است
اینجا شکستـــــــــِ آینه تفسیــر می شود

آه ای بهانه ی نـَفـَسم ای تمامــــــــِ عشق
حالمـــــــــ بدون بغض تـو دلگیـــر می شود

طوفانــــــــِ واژه هاست در این شعر مختصر
با مصرعی ببین چه نمکـــــــ گیـر می شود

"ای صاحبـــــِ متاع صباحت تلطفی"
قلبمــــــ رها مکن که زمین گیـــر می شود

ربیع القلوب