از اون جایی که من خیلی آدم خوب و وارسته ای هستم  ، وقتی داشتم دعای 45 زبور آل محمــــد (صلوات الله علیـــهم اجمعین) را نگاه می کردم، رسیدم به یه فراز زیبا همچون سایر فرازهای صحیفه ی سجادیه ی شریف. اون فراز چی بود؟ "واجبُـــــر مُصیبَتَنـــــا بِشهرنـا" تا اون لحظه از هرجا شنیده بودم میگفتن خدایـا جبران کن برای ما این مصیبت فراق ماه رمضانو.

اما من توی این " ج ب ر" دنبال یه چیز دیگه بودم. به فرهنگ لغت عرب متوسل شدم.

خییییلی خلاصه شو بگم اینکه:

 توی ماده ی ( ج ب ر ) نفوذ قدرت نهفته است، ظهور عظمت نهفته ست. قهراً! یعنی بدون اینکه کاری به اختیار طرف مقابل داشته باشه! وقتی نگاه کردم فرهنگ های مختلف لغت عرب را ، دیدم توی این ریشه  اصلاح حال  هست.  غنی کردن  هست.

یعنی خدایا حتی اگه من خودمم نمیخوام این حال منو اصلاح کن در برابر این مصیبت فراق ماه رمضانت، منو غنی کن...

 و اما اینکه مصیبت چیه؟ چرا این ریشه؟ اصلا چرا از واژه ی مصیبت استفاده شده؟ منم نمیدونم !!!

 این یه ترجمه ی خیلیییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی ساده و دم دستی! "مهتاب شبی" آرزوست برای شنیدن از حقیقتش!

......................................................................................

فنحنُ مُــوَدّعوه وداع من عزّ فراقه علینــا وغمّنــا و اوحشنا انصرافه عنــا و لزمنــا له الذّمام المحفوظ و الحُرمه المرعیّــه والحقّ المقضی

اینک او را بدرود می گوییم؛ همچون بدرود گفتن کسی که فراقش بر ما دشوار است و رفتنش ما را دچار اندوه و وحشت می کند و عهدی نگه داشتنی و حرمتی رعایت کردنی و حقی گزاردنی از وی را بر ما لازم می گرداند...

چه وداع سختی... ای کاش این سختی هیچ وقت از یادمون نره. میشه آیا؟؟؟

بعیــــــــــــــــــــــد میدونم