چقدر دلنشین میشه آدم وقتی میخواد حدیــث بخونه و خودش ذهن و دلش خالیه، یه بزرگتر کنارش باشه و نم نم براش جا بندازه این بارون الهی رو که توسط چهارده نازدانه ش به این بیابان خشک و بی آب و علف هبه شده...

.......................

 اصول کـافی، ج‏4، باب فضل حامل القرآن، ص409 

 عَلِیُّ بنُ إِبرَاهِیمَ عَن أبِیهِ عَن القاسِمِ بنِ مُحَمَّدٍ عَن سُلـیمَانَ بنِ دَاوُدَ المِنـقَرِیِّ عَن حَفصٍ قَالَ:
سَمِعتُ مُوسَى بنَ جَعفَرٍ علیهما السلام یَقـولُ لِرَجُلٍ أ تـُحِبُّ البَـقَاءَ فِی الدُّنیَا فَقـالَ نَعَم
فَقَالَ وَ لِمَ قَالَ لِقِرَاءَةِ قُل هُوَ اللهُ أحَدٌ
فَسَکـَتَ عَنهُ فَقَالَ لـَهُ بَعدَ سَاعَةٍ یَا حَفصُ
مَن مَاتَ مِن أَولِیَائِنَا وَ شِیعَتِنَا وَلـَم یُحسِنِ‏القُرآنَ‏ عُلِّمَ فِی قـَبرِهِ لِیَرفَعَ اللهُ بِهِ مِن دَرَجَتِهِ
فَإِنَّ دَرَجَاتِ الجَنَّةِ عَلى قَدرِ آیَاتِ القـُرآن

 حفص گوید:از حضرت موسى بن جعفرعلیهما السلام شنیدم که به مردى می فرمود
آیا ماندن در دنیا را دوست دارى؟ عرض کرد: آرى
فرمود: براى چه؟ عرض کرد: براى خواندن‏ قـُل هُوَ اللهُ أحَدٌ
حضرت سکوت فرمود و پس از ساعتى به من فرمود: اى حفص هر که از دوستان و شیعیان ما بمیرد و قرآن را خوب نداند در قبر به او یاد دهند تا خداوند بدان وسیله درجه‏اش را بالا برد زیرا درجات بهشت برابر با آیات قرآن است

 حضرت آیت الله خوشوقت (رضوان الله تعالی علیه):

قرآن یک درجه ای است از کمال. آدم سخن خدا را باید در سینه داشته باشد؛ در مقابل ما که نداریم.

لذا حضرات توصیه کردند که شیعه حتما باید قرآن بخواند، اگر کسی اینجا برایش وسیله فراهم نشد و محروم شد، در قبر به او یاد می دهند، که روز قیامت فضیلت قرآن خواند را به او بدهند. ( آنجا مکتب نیست ولی خدا هر کجا بخواهد، به آدم یاد می دهد). اینجا تاکید می کند در دنیا حتما یاد بگیرید نگذارید آن طرف بیفتد.

هرکسی به اندازه ی آیاتی که به آن عمل کرده است و متصف به آن صفات شده است، این درجه ی اوست. بعضی تواضع دارند ولی علم ندارند،یک درجه ای دارد. بعضی هم تواضع دارند هم علم، ولی چیز دیگری را ندارند، او درجه اش بالاتر است. یک کسی همه ی مضامین آیات در سینه اش است، صفتش، عقیده اش و اعمالش، او از همه درجه اش بالاتر است.

 .......................

یُقَـالُ لـَهُ اقْرَأ وَ ارقَ فَیَـقرَأُ ثـُمَّ یَرقَى

به او گفته شود: بخوان و بالا رو، پس می خواند و بالا میرود.

حضرت آیت الله خوشوقت(رحمة الله علیه): 

می گویند هر چند تا آیه ای که داری بخوان یک پله برو بالا!
وقتی آن آیاتی را که دارد تمام شد دیگر نمی رود بالا همان جا می ایستد، مگر اینکه همه را داشته باشد. تمام صفات خوبی را که قرآن گفته دارد، صفات بدی را هم که گفته ندارد، ایمانش اندازه است، اعمالش درست؛ او می رود بالا که دیگر خدا می داند تا کجا می رود.
پس حفظ قرآن مؤثر است، به شرطی که هم عمل کنیم و هم فراموش نکنیم. تا آخر داشته باشیم.

.......................

قالَ حَفصٌ فَمَا رَأیتُ أحَداً أشَدَّ خَوفاً عَلى نَفسِهِ مِن مُوسَى بنِ جَعفَرٍ علیهما السلام وَ لا أرجَى النَّـاسِ مِنهُ  

حفص گوید: من احدى را ندیدم که بر خود بیمنـــاک تر باشد از حضرت موسى بن جعفر علیهمـــا السلام، و نه امیدوارتر از او دیدم

حضرت آیت الله خوشوقت (أعلی الله مقامه):

آدم باید با دو بال زندگی کند، یکی بال خوف و یکی بال رجا. اگر هر دو باشد آدم در حد اعتدال است و إلا اگر رجای خالی باشد و خوف نباشد، شیطان می اندازد در دره ی گناه. اما اگر هم بترسد از گناه و هم امیدوار باشد به رحمت خدا، در حد تعادل قرار می گیرد و مشکلی پیش نمی آید.

.......................

وَ کـانَتْ قِرَاءَتـُهُ حُزناً فـَإِذَا قـَرَأ فَکـأنَّهُ یُخـاطِبُ إِنسَاناً

و قرآن را محزون (و با ناله) می خواند، و هنگامى که قرآن می خواند گویا با انسانى روبرو سخن گوید.

حضرت آیت الله خوشوقت (سلام خدا بر او باد):

حضرت وقتی قرآن می خواند، مثل اینکه دارد با خــدا صحبت می کند 
غافل نبود از گوینــــده ی سخن