به بهانه ی تشییع پیکر شهدای گمنـــام ...

امروز دوباره دلم گرفت. انگـــار هوس به سوگ نشستن کرده ام.
هرچند بارها به سوگ نشسته ام، اما به سوگ از دست داده ها. هوس کرده ام به سوگ از دست نداده ها بنشینم. یاد آنها کنم که از دست نرفتند که به دست آمدند.

هوس آنها کرده ام که خورشید هر صبح در امتداد نگاهشان می شکفت.
آنها که مولایشان خطاب به خورشید گفته بود: " کی آمده ای که بیـــــدار نبوده ام؟ "

امروز حسرت دیدار آنها کرده ام که در میخانه مست شدند.
آنهــــا که کرخه از شیــون هایشـــان کر شـــد.
آنها که کـــارون کاری به کارشان نداشت
و آنها که هزار کوه را به دوکوهــه نشان دادند.

امروز برای سلامتی خود اشک ریختم.
امروز برای اولین بار در حسرت سالم ماندن پلاکم گریه کردم.
امروز پلاکم را دوبــــاره دیدم.
سالها بود فراموشش کرده بودم. داغـــم تازه شد امروز.

این دستها چه پلاک ها را که از میان نشکست. بشکند که حتی خودش هم نشکست.
شکستن پلاک ها را نمی شود وصف کرد، همانطور که شکستن دلها را...
و چه دلها که با شکستن پلاک ها شکست.

نمی شود گفت نمی توان گفت...شاید هم من نمی توانم بگویم

دست نوشته ای از شهید دانشجو امیر حسین نادعلی

.............................................................

این روزها هوای دل شیعیان سوری ابری است. شاید هم بارانی... دل مَ ن نیـــز...

  عشــق را دیشبـــــــ اسیری برده اند
وای! نامردانــــــــــ دلش آزرده اند

پای بگذاریـــد جای پای عشق
ای رفیقان جـَستــــــــــ باید جای عشق

صبــــر تا کی ؟ باده نوشـان اَلـَست
جامهای نــور تا کی دست دست؟

این صبوری نیستـــــ این بیچارگی است
عاشقی این نیستــــ این آوارگی است

عشق ما را نا کـَسان دزدیده اند
همّـتی ! دزدان به مـــــــــا خندیده انــد!

جامی از اِدراکـــــــــــ سر باید کشیــد
تا شعاع عشقـــــــــ پر باید کشید

خیز عاشق شو سخن یک جمله است
عشق رهبر رمز پاک حمله  است