عَن سیــّــدنا الاستاذ (حفظه الله) عن شیخــــنا المرحوم عزیزالله خوشوقــــت (رضوان الله تعالی علیــه) عَن سیــد محمــد حسین طباطبایی (رحمة الله علیــه):

اگر من روضه بلد بودم، یک دل سیرررررررر برای خدا روضه می خواندممممممم

......................................

به اسم تــــــــو به کام مَنــــــــــــــ

برای غربتت "أمّن یجیبـــــــ" می خوانم
سیاه کرده ام این دل، سیاهــــــــــ می دانم

سلام حضرت الله سلام حضرت عشق
برای خواندن روضه بهانه می خواهم

"به رغم مدّعیانی که منع عشقــــــــ کنند"
چه بی شکیبــــــ برای تــــــــــو روضه می خوانم

هوای غربتتــــ از دل، دگر برون نرود
هوا نــــه! این کشش توست، من که می دانم

به یاد غربتِ "قالـــوا بلی" که می افتم
به کنج نای دل از این حدیثـــــــــــــ می نالم

بنا نبـــــــود بگردد دلم به گِرد کسی
بنا نبــــــــــــود بخوانم به جز تو، می دانم

ز بس که توبه شکستم به سنگِ بار گنـــاه
شکســـــتنی شده امــــــــــــ مثل ابر می بارم

دلم هوایی کویتـــــ شده کبوتر وار
برای یاد تو "هل من مزیـــــد" می خوانم

چه سرنوشت غریبی فراقِ آتش و آبـــــــ
گواهِ این دل خستـــــــــــه، دو چشــــم بیمارم

به التهابــــــ بیابان ببار حضرت عشق
خراب کرده ام این دل، خرابـــــــــــــ می دانم

نشد من از تو بگویم هنــــــــوز در بندم
برای غربتــــم "أمّن یجیبـــــــــ" میخوانم

ربیع القلوب