گفت : "چرا اینقدر مبهم مینویسی؟ بابا حرفتو رک و راست بگو مردم بفهمن بلکه متحول بشن، حرفات دل آدمو میلرزونه"

شنید: "من نمی نویسم که غیر، تأثیری بگیره

حرف میزنم یادم نره ..."

دور خودمون حصار کشیدیم و غرقیم در خوشی کاذب

چه خوشیم که ما آدم خوبی هستیم

چه خوشیم که مجالس روضه مون ترک نمیشه

چه خوشیم به مناجاتهامون

خوشیم به شعرای قشنگ انتظاری که حفظ کردیم

خوشیم به روخوانی های مکرر مصحف شریف

خوشیمو بهشتی برای خودمون ترسیم کردیم از این خوشی

خانه ی امنی ساختیم برای خود

خدایا مدد کن اگه حرف طیّـبی سر راهمون قرار میگیره و انسان ِ از هوی و هوس رهیده ای روزیمون میشه

سفت و محکم نگهش داریم و مثل کوه به تقوایی که ازش فرا میگیریم تکیه کنیم

خدایا کمک کن خواست و فرمانت را مقدم بدونیم بر تشخیصمون

خدایا ویران کن این خانه ی امن کاذبی که دور خودمون ساختیم

ویران...

گاهی عنان احساسی که برخاسته از یک سیره ی عملی نهادینه در نفس انسانه ، با غلیانش از دست میره و باورها و التزامات گذشته را برای لحظاتی نادیده میگیره

میدونیم فلان شخص کوهی از علم و راه ِ عامل شدنه، اما چون حرفی زده که به دل ما ننشسته یا با سلیقه ی ما همخون نبوده، یا جواب احساساتمونو با بی توجهی داده،  تمام باورهامونو نسبت بهش خراب میکنیم، تمام دانسته هاشو زیر سوال میبریم

بابا مسلمون ! حواست هست؟؟؟؟؟

هیچ کس کاری به داراییت نداره، قرار نیست دینت به غارت برده بشه

چشماتو باز کن

دور و برتو نگاه کن

تموم شد وقت

فرصتی نمونده

غنیمت بشمار انذارهایی که گاه و بیگاه به لطف خوبان روزیت میشه، بذار گاهی آشوب بشه این دل آرومت

اگه حرفی میزنن که خیرت درش هست و بوی خدا داره، حتی اگه غرورت نمیذاره اظهار کنی این هدیه ی خدا رو، لااقل توی دلت ، با خدای خودت نجوا کن و شکر نعمت.

پس نزن خیرات خدا را!

فکر نکن همون یه تیکه دینی که چهل تیکه برای خودت ساختی قراره غارت بشه

نهههههههه

فکر نکن امنیتت قراره به خطر بیفته نههههههههه

 خراب کن این خانه ی امنی که خودت هم میدونی از هر ناامنی نا امن تره...