پاک ساز از غیر دل وز خود تهی شو چون حبــاب
گر سبــک روحی توانی خیمه زد بر روی آب

خودنمایی کی کند آن کس که واصــل شد به دوست
چون نماید مه چو گردد متصل با آفتـــاب

کی دهد در جلوه گـــاه دوست عاشق راه غیر
دم مزن از عشق اگر ره می دهی بر دیده خواب

نیست بر ذرات یکسان پرتو خورشید فیض
لیک باید جوهر قابل که گردد لعل ناب

وحشی از دریـــای رحمت گر دهندت رشحه ای
گام بر روی هوا آسان زنی همچون سحاب