از جمله چیزهایی که می تواند در زیارت حضرات معصومین ^{علیهم السلام} مورد توجه و تأمل قرار گیرد، شناخت مفهوم لغوی زیارت است. این شناخت اولیه نه تنها کمک شایانی در فهم سایر ابعاد زیارت می کند، بلکه برای زائر نیز در جهت شناخت و تخلق به آداب زیارت می تواند بسیار مؤثر باشد.

از نظر لغوی کلمه ی "زیارت" از ریشه ی "زور" است. اصل این واژه به معنای میل و عدول از چیزی است. دروغ را از آن جهت "زور" گویند که دروغ گو مایل و منحرف از راه حق می گردد. بر این اساس، زائر را از آن جهت "زائر" می گویند که وقتی به زیارت مَزور(زیارت شونده) می آید، از غیر او عدول و رو برگردانده و توجه خود را به سوی مَزور معطوف می دارد. از این رو برخی گفته اند زیارت به معنای قصد و توجه است؛ قصد کردن زائر مَزور را، برای تعظیم و استیناس معنوی با او.

بنابراین زیارت عبارت خواهد بود از اینکه فرد زائر از هر آن چیزی که با مقام و مرام فرد مَزور سنخیت نداشته، عدول نموده و آنچه را که مانع از تحقق دیدار می گردد از سر راه بردارد تا این عدول و قصد نمودن، به بار نشسته و فرد زائر در میدان جاذبه و پیشگاه مَزور، عملا حضور پیدا نماید.

همانطور که زیارت ظاهری مستلزم ترک خانه، تحمل رنج سفر و رو به سوی جایگاه مَزور آوردن و حضور در زیارت گاه است، تحقق زیارت باطنی نیز منوط به انصراف از مشتهیات نفسانی، رفع موانع و حجابهای ظلمانی (همه ی معاصی) و حتی حجابهای نورانی (یعنی دل را از هر خواهش ممدوحی غیر از خود مَزور خالی سازد) از صحیفه ی دل و اقبال جان به سوی جلوه گاه مَزور و حضور در بارگاه مقام معنوی ایشان است.

همین طور شایسته است زائر از سنن، روابط و رفتارهای اجتماعی غلطی که با عقاید و رفتارهای مَزور ناسازگار است، عدول نموده و تا آنجا که ممکن است در ابعاد مختلف زندگی، خود را همسو و هماهنگ با موازین مورد نظر مَزور نماید.

بدیهی است میزان درک حضور و بهره مندی از فیوضات و انوار مَزور، متناسب با میزان انصراف زائر از عدم تجانسات و برطرف نمودن موانع دیدار خواهد بود؛ به طوری که برای برخی افراد ، زیارت از دور و نزدیک یکسان بوده و ایشان درک حضور در محضر مَزور را پیوسته و به نحو اکمل دارا می باشند و آن نیست مگر بدان جهت که سراسر وجودشان مالامال از سنخیت با مزور محبوب است.

اما از آنجا که مقصد اصلی و اعلای هر قاصدی خداوند سبحان است و جز جمال زیبای حضرت حق، قبله ای برای او متصور نیست؛ لذا کسی که به زیارت اهل بیت علیهم السلام می شتابد، در واقع جز ورود به حریم بارگاه ربوبی قصدی ندارد؛ بنابراین در واقع زائر در مرآت آن ذوات مطهره که آیینه ی تمام نمای کمالات حق تعالی می باشند، به دیدار کعبه ی جانان می شتابد که:

" مَن أرادالله بَدَء بکم" : کسی که خدا را قصد کرد باید از شما آغاز کند.

پس زیارت مزور در واقع توجه به خدا از دریچه ی مزور می باشد و از مجرای وجود ایشان است که انوار الهی و فیوضات ربانی بر قلب زائر خواهد تابید.

http://www.uplooder.net/cgi-bin/dl.cgi?key=917ee50dba862cf368e7a761e0d18409

برگرفته از کتـاب "جرعه ای از زلال سرداب مقــدس: شرح زیـــارت آل یس"
نوشته ی سیّدنا المعظم حجة الاسلام والمسلمین سید فرید موسوی(حفظه الله)