همش ميخاين اشک مارو در بياريدا.......وختي يه حسي و هيچوقت نداشتي دلتم براش تنگ ميشه...يه حسايي يه لحظه ميان سراغ آدم و ميرن که ميرن...اونموقه دلتنگي ميکشه آدمو...حاضري هرکاري بکني تا دوباره لمسش کني...اما حيف...تا دور و برت يه ذره شلوغ ميشه مثل يه بچه کوچولو ميشي که يهو گم شده..ميدونه بايد پيدا بشه اما نميدونه چجوري...